“Je kan wel zien dat dat je dochter is!”

Als ik met mijn moeder ben, krijgen we vaak te horen dat we op elkaar lijken. “Sprekend!” Op zo’n moment kijk ik naar mijn moeder en zoek ik naar de gelijkenissen... Maar zijn die er eigenlijk wel zoveel?

Mijn moeder maakt zich niet zo snel druk en is snel tevreden. Mooie eigenschappen, maar helaas heb ik ze minder… Mijn moeder houdt van de rust en vrijheid die Zeeland haar biedt. Wandelen langs het strand, ontspannen in de tuin. Ze zou dit voor geen goud met mijn plekje aan de drukke Amsterdamse grachten willen verruilen. Zij heeft blond haar, ik heb een bruine coupe. Als ik in haar auto rijd, draai ik allereerst de volumeknop van de radio terug – voordat ik de auto start. Mijn moeder kan zingen, ik denk vooral dat ik kan zingen.

Vroeger vond ik dat mijn moeder op Marilyn Monroe leek. Volumineus blond haar met een grote ‘lok’ aan de voorkant. Rode lippenstift. Steevast. Een beetje gek en vooral heel erg zich zelf. “Ze nemen me maar zoals ik ben.” En ze is trouw. Aan vrienden, onze familie en haar werk als bloemiste in Middelburg. Ze is vooral heel nuchter. Hoewel ik daar zelf soms nog een beetje naar aan het zoeken ben, zou ik graag willen dat ik deze eigenschappen van haar heb. “Je kan wel zien dat dat je dochter is!” is dan ook zeker een groot compliment. En één gelijkenis vind ik zonder ver te hoeven zoeken: we houden allebei van rode wijn! ;)

Strand Domburg, 3 februari 2014